10 april 2017

Pijn, krukken, wekelijkse ziekenhuisbezoeken en vooral: een diagnose met onzekere prognose. Zo zag het scenario er voor Anita Drost aanvankelijk uit. Kemerink en het Expertisecentrum Voet & Beweging hadden een heel andere visie op de oorzaak van de voetklachten. ‘Achteraf bleek het allemaal reuze mee te vallen. Met een paar zooltjes kan ik nu weer flinke wandelingen maken.’

Posttraumatische dystrofie

‘Een jaar of tien geleden kreeg ik van de een op andere dag last van felle pijn onder mijn rechtervoet, alsof er een pijnlijke pingpongbal in de voet zat. De volgende ochtend kon ik niet meer op mijn voet staan. Daarbij was de huid op de bovenkant van de voet enigszins blauw en glanzend. De huisarts vermoedde posttraumatische dystrofie, overigens zonder dat er een duidelijk trauma was aan te wijzen, en stuurde me naar huis met Diclofenac en het advies de voet voorlopig te ontlasten.’

Pijnpoli

‘Ik haalde loopkrukken en gebruikte pijnstillers. ’s Nachts sliep ik slecht omdat alleen al de aanraking van het dekbed behoorlijk pijnlijk was en de pijn doortrok tot in mijn onderbeen. Na een tijdje ging het beter, maar het herstel ging erg langzaam. Daarom verwees de huisarts mij door naar de pijnpoli van het ziekenhuis. Daar kreeg ik een wekelijkse behandeling met iontoforese. Dat is een behandeling waarbij via de huid een medicijn wordt toegediend door middel van een medicijnpleister en een zwakke elektrische stroom.’

Overbelast gewricht

‘Na een aantal weken zag de huid van de voet er weliswaar gezonder uit en was de pijn minder fel, maar de klachten waren zeker nog niet verdwenen. Tijdens een gesprek met een pijnspecialist om het effect van de behandeling te evalueren, sprak deze zijn twijfels uit over de diagnose posttraumatische dystrofie en adviseerde hij mij om een afspraak te maken met een podoloog. Zo kwam ik bij Kemerink terecht. En daar kwam men tot een in mijn ogen veel rooskleuriger diagnose: overbelasting van het gewricht in de voorvoet als gevolg van een holle voet. Ik kreeg zooltjes aangemeten en inderdaad, na een paar weken verdween de pijn en kon ik weer gewoon lopen!’

Zenuwknoop

‘Vervolgens had ik jarenlang had ik nauwelijks tot geen pijnklachten. Maar een half jaar geleden dook de bekende pijn na een lange strandwandeling op stevige wandelschoenen plotseling weer op. Ik wachtte eerst af of de klachten met rust zouden overgaan, maar omdat het mij niet snel genoeg ging en de zooltjes die ik droeg behoorlijk versleten waren, maakte ik een afspraak bij het Expertisecentrum Voet & Beweging. Al na een kort onderzoek zag podoloog Tamar van der Veen de oorzaak mijn hele voethistorie: ik bleek last te hebben van een zenuwknoop in de voet, met als gevolg een (uitstralende) pijn en een verminderde ‘verzorging’ van het gebied dat door de zenuw bediend wordt.’

Verschillende klachten, één verklaring

‘Die zenuwknoop verklaarde meteen ook de kleine klachten aan mijn rechtervoet, die ik de laatste jaren in toenemende mate had, maar waaraan ik verder geen aandacht besteedde, zoals een doof gevoel en kleurverandering van de huid va de grote teen, soms urenlang één koude (rechter-)voet en een vervellende huid van met name de grote en tweede teen. Ik kreeg nieuwe zooltjes om de voet beter te ondersteunen en de geïrriteerde zenuwknoop te ontlasten. Hoewel de podoloog aangaf dat het herstel van klachten door een holle voet tijd kost, kon ik binnen enkele weken alweer pijnvrij wandelen.’

‘De conclusie van de podoloog verklaart ineens al mijn voetklachten, en – het belangrijkst – biedt uitzicht op vermindering ervan. Van de aanvankelijke diagnose posttraumatische dystrofie bleek gelukkig achteraf geen sprake.’